Het graafschap Lingen was een leen van Maximiliaan van Egmond en Buren (stadhouder van Overijsel en verkregen in 1546 van de leenheer was Keizer Karel V - MT) en ging na diens dood over in de handen van Anna van Buren. De keizer stelde als een voorwaarde voor zijn goedkeuring aan het huwelijk van Anna van Buren met Willem I van Oranje dat het graafschap Lingen aan hem werd verkocht.

In 1555 werd Lingen door Karel V aan Philips II overgedragen als deel van de (Habsburgse - MT) Nederlanden.

Het graafschap Lingen kwam in bezit van Willem van Oranje als gift van de Staten-Generaal bij de geboorte van zijn dochter Catharina Belgia in 1578. Het graafschap behoorde echter nog aan de koning van Spanje: de gift werd gedaan uit naam van de koning. Als voorwaarden werden door de Staten-Generaal aan de gift gesteld: Willem zou afstand zou doen van zijn vordering van f 160.000 op Philips, uit de opbrengst zou een uitkering worden gedaan aan zijn dochter en het graafschap zou leenroerig zijn aan de provincie Overijssel. De Overijsselse leenbank weigerde echter vooralsnog over te gaan tot belening en het graafschap zelf bleef in handen van de Spanjaarden.

Tot een werkelijke inbezitneming kwam het pas in 1597, toen Maurits het graafschap bezette. Het maakte toen nog onderdeel uit van de onverdeelde boedel van het sterfhuis van Willem van Oranje. Curator van het sterfhuis, Pijll, werd belast met het beheer van Lingen. In de praktijk voerde Maurits het bestuur en in 1602 werd hij door Overijssel met Lingen beleend.

In 1605 werd Lingen door Spinola ingenomen en kwam het graafschap in het bezit van de aartshertogen van de Zuidelijke Nederlanden. In 1630 werd Lingen met meer door de Spaanse troepen verdedigd en in 1633 trok Rutger van Haersolte Lingen binnen. Van Haersolte benoemde uit naam van prins Frederik Hendrik van Oranje, de rechtsopvolger van Maurits in Lingen, een rentmeester en rechter. Van Haersolte zelf werd aangesteld als vice-drost, later als drost.

In 1633 werd het gebied ook uitgebreid met de burcht van Bevergeern.

In 1648 deed Spanje in art. 50 van het Vredestractaat van Münster officieel afstand van het graafschap, waarmee de feitelijke bezitsverhoudingen werden erkend. Het graafschap bleef leenroerig aan de Staten van Overijssel. Na de dood van Willem III (1702 - MT) liet Frederik I van Pruisen Lingen door zijn geheimraad Danckelmann bezetten, op grond van zijn aanspraken op een deel van de erfenis. In 1738 werd deze situatie met de definitieve regeling van de erfenis van Willem III bevestigd en erkend. ( Mr. G.J. ter Kuile sr., 'Het graafschap Lingen onder de Oranje's' in: Verslagen en Mededelingen van de Vereeniging tot de beoefening van Overijsselsch regt en geschiedenis (Deventer, 1953).)¹

Tödden waren de handelsreizigers uit het graafschap Lingen, de rest van Westfalen en ook in de nederlandse en belgische Kempen die in de tijd dat de Oranjes de regeerders waren (maar ook later), hun bijdragen leverden aan het verhogen van de welvaart in deze streken. Onder andere de warenhuisketen C&A heeft zijn oorsprong in de kooplieden die zich de "Tödden" noemden.²